بسياري از افراد در رويارويي با مسائل زندگي فاقد تواناييهاي لازم هستند و همين امر آنان را در مواجه با مشكلات و مسائل روزمره زندگي ناتوان و آسيبپذير ساخته است. بسياري از اين مشكلات و اختلافات ريشههاي رواني – اجتماعي دارند. انسانها براي مقابله سازگارانه با موقعيتهاي تنشزا و كشمكشهاي زندگي نياز به آموختن برخي مهارتها دارند. يكي از موثرترين برنامههايي كه به افراد كمك ميكند تا زندگي بهتر و سالمتري داشته باشند، برنامهي آموزش مهارتهاي زندگي است. آموزش مهارتهاي زندگي در ايران از سال 1377 شروع شده است . هدف از آموزش اين مهارتها كمك به افراد در جهت شناخت هر چه بهتر خود ، كنترل هيجانات و استرس و حل كردن هرچه بهتر مسائل و مشكلات است. در سايهي تامين چنين اهدافي ، تواناييهاي رواني- اجتماعي افراد افزايش پيدا كرده و باعث ميشود كه افراد مسئوليتهاي مربوط به نقش اجتماعي خود را پذيرفته و بدون صدمه زدن به خود و ديگران با چالشها و مشكلات زندگي روبرو شده و انتخابها و رفتارهاي سالمي در سرتاسر زندگي داشته باشند.
همرا با ارتقاء سطح بهداشت رواني، انگيزههاي افراد در مراقبت از خود و ديگران ، پيشگيرياز بيماريهاي رواني و مشكلات رفتاري افزايش مييابد . يادگيري مهارتها ، تنها يك ياديگري نيست ، بلكه افراد علاوه بر دانش و اطلاعاتي كه بدست ميآورند، نگرشها و ارزش ها نيز تحت تاثير قرار گرفته و اين مهارتها را در موقعيتهاي واقعي زندگي بكار ميگيرد .
علاوه بر مهارت های زندگی ، آموزش مهارت های زناشویی و تحکیم خانواده نیز نقش به سزایی در کاهش تنش های خانوادگی و افزایش زندگی زناشویی دارد.
شهرداری تهران در قالب برنامه های فرهنگی و اجتماعی خود اقدام با تاسیس خانه های های تسنیم و خانه های سلامت نموده است. مدیریت سلامت شهری از طریق سازماندهی شبکه مردمی برای مشارکت جدی در امر سلامت شهروندان سعی در افزایش سلامت آنها داشته است. این دیدگاه معقتد است، شهر سالم محصول تلاش شهروندانی است که در برآورد و تامین نیازهای اجتماعی خود همراهی نموده و در تمام مراحل تکوین شبکه خدمات شهری از سیاستگذاری و برنامه ریزی گرفته تا اجرا و نظارت نقش شایسته ای ایفا نمایند.
خانه های سلامت محله در واقع ستاد هماهنگ کننده و اجرایی پروژه محله سالم با استقرار در محله های شهر تهران به عنوان تسهیل گر ، سطح سلامت ساکنان محله را از طریق مشارکت همگانی و همکاریهای بین بخشی ارتقا می بخشند.